شهید «عبدالحسین غدیری گرگانی» یادگار «کریم» نهم شهریور ماه 1336 در تهران چشم به جهان گشود. پس از طی دوران کودکی وارد مدرسه شد و تحصیلات خود را تا سال سوم راهنمایی ادامه داد و پس از آن تحصیل را ترک کرده و به کار و کسب روزی حلال روی آورد.
شهید غدیری از همان روزهای شروع انقلاب همپای دیگر مردم انقلابی تهران، در تمام تظاهرات و راهپیمایی های ضد طاغوتی شرکت کرد و پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز، به فرمان امام خمینی (ره) که فرمودند پادگانها را خالی نگذارید، به خدمت زیر پرچم جمهوری اسلامی رفت و دو سال انجام وظیفه نمود. پس از چند ماه از آغاز جنگ تحمیلی، با شوق فراوان راهی جبهه های نبرد گردید و سرانجام در تپه های الله اكبر، فاتحانه شربت شهادت را نوشید و در هفتم خرداد ماه 1360 به سوى لقاالله شتافت.
فرازی از وصیتنامه شهید:
من رفتم تا به ندای «هل من ناصر ینصرنی» رهبرم لبیک گویم، من چگونه می‌توانستم در اینجا راحت زندگی کنم و بخورم و بخوابم ولی در خوزستان و غرب کشور برادران و خواهران مسلمانم در زیر آوارها از من کمک بخواهند و جوابی به آنها ندهم! ای کاش من هزارهاجان داشتم و در راه حفظ اسلام و قرآن و وطن و رهبرم فدا می‌کردم.
پدر و مادرم می‌دانید که بالاخره روزی مرگ فرا می‌رسد و همه ما خواهیم مرد پس چه بهتر که در راه خدا قدم برداریم و ما به استقبال مرگ رویم و به درجه شهادت برسیم و شما برای خشنودی روح شهیدان راه آنها را ادامه دهید و انتقام خون‌شان را از دشمنان‌شان بگیرید و از پدر و مادرم می‌خواهم که مرا حلال کنند و از شما خواهش می‌کنم که برایم گریه نکنید و باید افتخار کنید که فرزندتان در راه اسلام شهید شده است.
منبع:
1. مرکز اسناد اداره کل بنیاد شهید شهرستان های استان تهران
2. نویدشاهد
- هیچ نظری یافت نشد
ارسال نظر به عنوان مهمان